Patron naszej szkoły, urodził się 4. lutego 1746 roku w Mereczowszczyźnie na terenie dzisiejszej Białorusi, która wtedy jednak znajdowała się w granicach ówczesnej ginącej powoli Rzeczpospolitej. Późniejszy bohater narodowy Polaków, a także uczestnik walk o niepodległość Stanów Zjednoczonych był czwartym dzieckiem miecznika brzeskiego Ludwika Tadeusza i Tekli z Ratomskich. Jego edukacja rozpoczęła się w Kolegium Pijarów w Lubieszowie, szkołę tę musiał jednak opuścić z powodu kłopotów rodzinnych. Z racji tego, że starszy brat Tadeusza – Józef - objął zarządzanie nad majątkiem rodziców, młody Kościuszko postanowił wybrać karierę wojskową. Naukę kontynuował więc w nowopowstałej Szkole Rycerskiej utworzonej w roku 1765 przez Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po ukończeniu szkoły, nie opuścił jej, lecz sam, jako wyróżniający się uczeń, został instruktorem. W roku 1969 opuścił Rzeczpospolitą w ramach stypendium w Paryżu. Studiował w Akademii Malarstwa i Rzeźby. Nie porzucił jednak pasji inżynierskiej i w ramach zajęć prywatnych dokształcał się w zakresie sztuki wojennej. Po powrocie do kraju, w roku 1775, a więc już po pierwszym rozbiorze, nie znalazł zatrudnienia w zredukowanym ilościowo wojsku. Niepowodzenia zawodowe (a także miłosne – z uwagi na brak majątku nie mógł zrealizować swoich matrymonialnych planów) wyjechał ponownie z kraju – najpierw do Drezna, a gdy tam nie znalazło się dla niego zatrudnienie, ponownie do Francji. Tam jednak dowiedział się o wojnie w Stanach Zjednoczonych, gdzie amerykanie we współpracy z Francuzami skutecznie walczyli z Wielką Brytanią. Kościuszko postanawia wspomóc walczących. W trakcie długiej podróży przeżył wiele przygód, między innymi rozbił się statek, którym płynął późniejszy bohater. Udało się jednak dotrzeć do celu, na miejscu wsławił się przy budowach fortyfikacji, skutkiem tego było mianowanie go na generała brygady armii amerykańskiej. Po zagranicznych sukcesach, w roku 1784 Tadeusz Kościuszko wrócił do Polski. Tutaj przebywał w rodzinnym dworze, który przynosił skromne zyski, mimo tego Kościuszko ograniczył chłopom pańszczyznę, a także zwolnił z pracy kobiety. W 1792 zostaje on dowódcą jednej z trzech dywizji armii polskiej. W tym samym roku wsławił się w obronie ziem polskich przed wojskami rosyjskimi, które wkroczyły do Rzeczpospolitej. Następne lata to już czasy Insurekcji Kościuszkowskiej, czyli powstania przeciw Rosjanom, które skończyło się klęską, sam Kościuszko dostał się zaś do niewoli, z której wypuszczony udał się na ostateczną emigrację. Zmarł w 1817 w Solurze. Został odznaczony najwyższymi medalami wojskowymi – Orderem Orła Białego, Virtuti Militari, a także amerykańskim Orderem Cyncynata.
W roku 2011 został Patronem Publicznej Szkoły Podstawowej w Kozłowie.
